MARIAN RUSZKIEWICZ1933-2007
MALARSTWO

Wspomina Ryszard Ratajczak
Obraz

Studium konia
olej, płótno

Post mortem Mariana Ruszkiewicza

Z prawdziwym smutkiem przyjąłem wiadomość o śmierci artysty malarza Mariana Ruszkiewicza. Zapamiętałem Go jako z jednej strony człowieka niezwykle życzliwego wobec innych ludzi, uśmiechniętego i pogodnego, z drugiej zaś posiadającego solidny warsztat malarza-realisty, twórcy wielu obrazów i rysunków. Do ostatnich przecież chwil uczestniczył czynnie w życiu artystycznym regionu - spotykaliśmy się na wernisażach w salonach BWA w zamku w Książu oraz Muzeum w Wałbrzychu...

Obraz

Kościół Pokoju w Świdnicy
olej, płótno

Wprawdzie wielka miłością artysty były konie, wszakże chętnie malował krajobrazy, portrety oraz martwe natury. Posiadał - o czym była już mowa - solidny warsztat malarza realisty. Tym nie mniej, wypracował własną, charakterystyczną manierę malarską, własny styl będący konsekwencją pewnej predylekcji do określonych gam barwnych: różnych odcieni brązów czy przyciemnionych zieleni ta złocisto-brązowa dominująca gama nadawała Jego obrazom wykwintny i nieco odświętny charakter.

Rzetelne warsztatowe umiejętności Marian Ruszkiewicz posiadł studiując najpierw w krakowskiej ASP, później zaś w Sankt Petersburgu, w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych. Uczelnie te sprawiły, iż Jego sztuka cechuje się pewnym dyskretnym acz akademickim rysem, widocznym na przykład w aktach malarskich, czy sposobie upozowania portretowanego modela. Nieobce mu wszelako były także elementy symboliczno-fantastyczne, choć nie one oczywiście dominowały. Sam artysta podkreślał wagę poezji - czy szerzej - literatury dla swojej twórczości. W wywiadzie jakiego udzielił dla Wałbrzyskiego Informatora Kulturalnego w lipcu 1996 roku tak określił swoją sztukę: "Malarstwo moje wynika z wrażliwości na piękno natury, poznania i przezywania doświadczeń sztuk minionych epok. W swojej pracy poddaję się nastrojowi, tworzę swoisty świat poezji, intymnej liryki. Wszystko co robię intensywnie przezywam wkładając w to duży ładunek psychiczny".

Od siebie dodam, iż ta kontemplacyjna postawa wobec świata pięknie współbrzmi z emanującą z obrazów pogodną i optymistyczną - mimo traumy spowodowanej chorobą - wizją świata. Na szczęcie dla nas wszystkich, pozostały obrazy, a w nich utrwalony wizerunek artysty.


wstecz